| De kritische pagina's: index | Engels: English version of my criticism of this book] |
Dit boek is een voorbeeld van psychopatisch gedrag in de samenleving, wat je vooral duidelijk kan zien bij politici en journalisten/verslaggevers/schrijvers van artikelen in kranten en tijdschriften. Zij willen de wereld veranderen naar hun inzichten, en hun meningen aan iedereen opdringen!
Dit boek is niet representatief voor de mensen in Oekraiene, en zeker niet waarheidzoekend, maar wat me vooral irriteert is de betweterigheid en het beschuldigende vingertje, de afwezigheid van ieder besef over, en dus ook beschrijving erover voor de lezers, van het echte leven van Oekraieners, en daarmee ook een volledige afwezigheid van iedere vorm van begrip voor de mensen in Oekraine wat gekoppeld moet zijn aan de moeilijkheden die ze hebben. I.h.b. is nodig een beschrijving van de economische moeilijkheden die ze hebben (en geen mogelijkheid te sparen) die veel van het gedrag en een deel van de houding van de mensen verklaart. De belerende toon naar Oekraieners toe is alsof de schrijver geen idee heeft van realiteit, wat ook duidelijk is in de absurde notie dat in west Europa we een goede democratie en veel vrijheid hebben en dat dat hier enorm gewaardeerd wordt. Echte vrijheid in NL heb je zeker niet, dit is de reden die emigranten vaak geven om te vertrekken, de enorme, nonsensicale, regelzucht in NL... Die regels worden i.h.a. tegen je gebruikt (om te beperken wat je kan/mag doen), en niet als bescherming (zoals: bescherming tegen geluidsoverlast? Vergeet het maar, de wet en de politie doen niets)... Dit heeft de schrijver blijkbaar nog nooit meegemaakt.
Dit boek is helemaal niet een "ontzettend leuk boek waaruit je een heel mooie indruk krijgt van Oekraine in al zijn schakeringen" zoals achterop vermeld staat. Ik vind het juist misselijkmakend. De titel van het boek is absurd, maar deze keuze is te begrijpen aangezien die overeenkomt met de negativiteit en bekritiserende houding van de schrijver... Het boek is een beschrijving van iemand die constant met het betweterige en beschuldigende vingertje wijst, en niet eens respect heeft voor de mensen. Dat blijkt uit de opmerking "bovenal hoop ik dat er iets meer begrip voor de oekrainers ontstaat. Want dat verdienen ze, hoe gek ze ook mogen zijn." Gek? Dit lijkt meer een woordkeuze die nogal onvolwassen is, wat me nog meer opviel na de opmerking van iemand anders in een beoordeling te hebben gelezen, die viel over het gebruik van het woord 'waardeloos'. Mogelijk dat dat ook het aangeven van de breedte van Chrestyatik als 'wel 100 m breed' verklaart, wat deze straat bij lange na niet is (ik schat ca. de helft) en ook is de straat maar een kort stuk heel breed. Dat 'wel 100 m' is blijkbaar bedoeld als wat kinderen zeggen "hij is wel 100m breed!" terwijl ze geen idee hebben hoeveel 100m is, maar het geeft alleen aan dat het erg indrukwekkend is. Echter, dit is dan weer niet zo bij het grote plein in Charkov waar het standbeeld van Lenin stond, daarvan kloppen de genoemde maten aardig goed... En anderen gek noemen maar wel zelf zeuren over 'politiek correct' is natuurlijk ook een tegenspraak, maar wel typisch voor psychopatisch gedrag wat zich i.h.b. uit in: "Anderen beschuldigen van wat je zelf doet". Dit is typisch te zien bij politici, die vaak psychopaten zijn en indien niet, zich dan toch als psychopaten gedragen (meer over dit onderwerp volgt nog elders).
Voor mensen die Oekraine gezien hebben, er lange tijd rondgereisd hebben en veel mensen kennen en over de problemen om rond te komen alles weten, is dit boek een deprimerende collectie van verhalen vooral over niet-typische mensen, mensen die er in het geheel niet zo veel toe doen en niet representatief zijn. Dit kan je allemaal in andere landen ook vinden... Kijk in NL eens naar woonwagenbewoners. Die groepen zijn grotendeels crimineel, en veelal asociaal in gedrag (i.h.b. op school). Ik weet van sommige 'vreemde' geloven en tradities in Oekraine, maar is dit anders dan geloven in paragnosten die je op TV in NL ziet? Kijk dan eens naar groepen van halve garen, zoals mensen die klimaatverandering als geen probleem beschouwen en hun onzin spuien in tijdschriften zoals Elsevier (met nonsens artikelen door S. Roozendaal, ik noem dit tijdschrift "Door debielen, voor debielen") en websites van leugenclubs zoals 'groene rekenkamer', en natuurlijk op TV programma's zoals Richel deed by Pauw & Witteman. Of mensen in allerlei landen, ook in NL, die het hebben over 'chemtrails/contrails'. En dan nog een voorbeeld, studentenverenigingen met hun achterlijke 'ontgroenings' rituelen om in de club te mogen (vergelijkbaar met wat er in o.a. de Russische en VS legers gebeurt, studenten overleven het soms niet!) en zelfs moet je enkele maanden 'werken voor de club'. Als ik werk, dan voor mezelf, niet om een stelletje klojo's van geld te voorzien! Je betaalt al lidmaatschap, dus waarom? Ik heb nagevraagd of dit in Oekraine gebeurt, en blijkbaar is dit achterlijke fenomeen daar onbekend. Een vriend vertelde me: "Als je lidt wordt van een club, krijg je een omhelzing ;-)" Als je over NL een boek zou schrijven over individuen en groepen die vreemde ideeen hebben, groepen die samenzweringsdenkbeelden hebben over anderen of zelf samenzweerders zijn die publieke opinie proberen te beinvloeden, woonwagenbewoners, studentenvereningen en drugsgebruikers, dan krijg je een vergelijkbaar boek over NL als dit boek over Oekraine. Maar dat zou geen boek zijn dat je NL leert begrijpen. En dit boek van de Weert is niet anders, het is slechts een voyeuristisch boek dat de mensen met wie de schrijver contact had, tentoonstelt...
Het gebetweter is bv. te zien in de opmerkingen over wie NL en west Europa bevrijd heeft. Het aandeel van de Sovjet unie was essentieel, anders was het de Amerikanen/Canadezen/Engelsen/Polen en anderen, niet zo maar gelukt. Dit wordt wel genoemd, maar toch zijn we 'bevrijd door Amerikanen/Canadezen', volgens de schrijver. Niemand staat alleen, iedereen heeft voor alles wat hij doet op een of andere manier hulp en wordt beinvloed door anderen. Wat de Sovjetunie deed was essentieel voor de bevrijding in 1945, essentieel voor het success van die Amerikanen en Canadezen! Zelfs Newton zei over zichzelf: "If I have seen further, it is by standing on the shoulders of giants." En dus is het commentaar van de Oekrainers dat NL bevrijd is met hulp van de Sovjetunie, correct. [ Addition: Considering the meaning of 'liberation' too strictly (so as being done by the people only who were in that army marching in, but note that this often eliminates e.g. the generals...) is typical for not understanding language and wrongly interpreting what was said instead of the actual deeper meaning. This is typically autistic, and it might interest you that I consider autistic behaviour as no different than behaviour from people who are psychopaths, such people don't understand others, are inept, are 'rule followers' and in effect only care about themselves. More on this topic also will appear in another place soon ].
----
Dan is volgens de auteur in Europa vrijheid en democratie iets wat mensen een hoog goed vinden, i.t.t. Oekraine waar men er niet in gelooft. De auteur heeft in NL blijkbaar nog nooit met problemen te maken gehad die zijn veroorzaakt door de overheid, en heeft niet opgemerkt dat politici nooit dat doen wat ze beloven en dat het vertrouwen in politici almaar verder zakt. Democratie in Europa, VS, etc., is natuurlijk ook geen echte democratie als in het oude Griekenland... Het is meer een poppenkast, waarbij de poppetjes die weggestuurd worden vanwege incompetentie (zoals: Donner) later vrolijk weer terugkomen op een andere positie en nooit gestraft worden.
----
Corruptie, ook zo'n woord dat bv. in de argumenten over het (nutteloze) referendum is gebruikt vorig jaar, waarbij niet het onderscheid wordt gemaakt tussen kleine bedragen die bv. de politiemensen nodig hebben, omdat hun loon te laag is om in levensonderhoud te voorzien, en de echte (grote) corruptie, door grote criminelen. Natuurlijk niet, want waarheidzoekend is bijna niemand...
Er wordt wel even genoemd wordt dat de politiemensen te weinig verdienen, maar dit is niet genoeg om de situatie voor de lezers duidelijk te maken. Dus wordt ook niet het onderscheid gemaakt tussen deze overlevings-'corruptie' en echte corruptie. In dit boek wordt in het geheel geen beeld gegeven van de werkelijke levensomstandigheden van mensen in Oekraine. Ik zal er wat over vertellen: I.h.a. kunnen ze niet alleen wonen in een appartement, laat staan huis, het inkomen is daar niet genoeg voor. Levensmiddelen zijn ca. de helft van de prijs van in NL maar inkomens veel en veel lager, en dus hebben velen met hun familie moestuintjes. Voor mij is reizen in Oekraine goedkoop, maar dit is gerekend naar afstand. Voor de mensen in Oekraine is dit anders, ze moeten ergens naartoe, voor werk of naar familie, en het is voor hun niet goedkoop. Er zijn mensen die weg willen uit Oekraine, logisch, maar dat heb je in NL ook. Er zijn ook mensen die gewoon leven en er het beste van maken.
Het uitmaken van bv. de boeddhistische levenshouding die enkele mensen hebben die ze ontmoette, als zijnde een willen ontsnappen aan de Oekraiense maatschappij, is misselijkmakend (alles wordt negatief gezichtspunt bekeken!). In NL heb je dit ook, en het heeft niets met geld te maken...
En dan heb je corruptie in NL natuurlijk ook, hoewel van kleinere orde. Een voorbeeld: Zowel lokale als nationale politici zijn vooral in eigenbelang geinteresseerd, en voeren projecten uit, op kosten van de belastingbetaler, die zij gebruiken als advertentie voor zichzelf. Zulke minkukels vallen altijd naar boven om een of andere reden, en komen later terecht in bedrijfsraden of goed betaalde adviesfuncties, wat manipulatie inhoudt by allerlei mensen die ze in de tijd van de politiek hebben leren kennen, om te zorgen dat het bedrijf kan doen wat het wil. Dit is een onderdeel van 'netwerken', de huidige vorm van vriendjespolitiek en jezelf bevoordelen. Dus als groep bij wie ze passen werken ze samen en indirect is het altijd voor zichzelf (nu of later kun je een gunst terugverwachten): "Samen voor ons eigen". Of wat te denken van klojos in gemeenteraden die informatie doorspelen aan bevriende projectontwikkelaars die de grond die de gemeente wil gaan aankopen, van te voren opkopen van boeren en zich dus door de rest van de inwoners van de gemeente laat betalen. Ik kan me zo'n geval herinneren waarin dit openbaar gemaakt werd en de crimineel in de gemeenteraad spande rechtzaken aan tegen diegene die dit allemaal beschreef! Het duurde jaren, na eerst zelfs verloren zaken (die rechters waren duidelijk niet goed bij hun hoofd), voor dit rechtgezet werd (maar geen straf voor diegene die de projectontwikkelaar hielp, natuurlijk niet). Rechtvaardigheid in NL? Laat me niet lachen. Mijn ervaringen komen hiermee overeen, wetten worden in NL niet gebruikt voor rechtvaardigheid.
----
De schrijver heeft het verder over 'politiek correct', ah ja, een geestelijke gestoordheid die ca. begin jaren 90 hier ook de kop op kwam steken, over komen waaien uit de VS. Stel je voor zeg, je zou eens iemand voor het hoofd stoten, dat kan natuurlijk echt niet! Wat een onzin. De belering over zaken die niet 'politiek correct' zijn is dan ook irritant. Een jonge amerikaan die in oost Europa rondreisde, die ik in Charkov ontmoette, vond de afwezigheid hiervan juist een pluspunt in Oekraine. Ik ook. Je kan zeggen wat je wil zonder 'het beschuldigende vingertje van een betweter' tegemoet te zien.
Dan hebben we bv. dat gezeur dat er geen joodse monumenten zijn, wat echt absurd is. uitoefenen van een geloof was ueberhaupt niet toegestaan in de Sovjetunie en dus is het volledig juist de doden in de 2e wereldoorlog als 'sovjetburgers' te noemen. Dit is alweer een teken van iemand die belerend bezig is, zoals politici en journalisten dat bijna altijd doen. Ze wijzen de mensen erop op allerlei gebied wat hun plichten zijn en zelfs dat ze hun mening niet mogen uiten... Dit doen zij niet omdat dit juist is, maar omdat het juist gedrag is in de groep van mensen waar zij respect van willen (d.w.z. voornamelijk andere politici op hoger niveau). Daarmee gedragen zij zich als psychopaten, voor wie de regels belangrijker zijn dan de mensen in het land waar ze regeren of schrijven.
----
Te weinig zelfkritiek in Oekraine? Weer dat bekritiserende vingertje van iemand die denkt dat in west Europa alles prima loopt, en veel beter dan in Oekraine. Er is heel veel mis in NL, en wie in NL heeft er zelfkritiek? Wie in andere landen?
Dan over 'Regeltjes volgen', zoals aan het einde van het boek genoemd wordt als een pluspunt in west Europa, ja daar zijn vooral mensen in NL goed in. Te goed, de regeltjes zijn belangrijker dan de mensen! De hele westeuropese samenleving is dan ook psychopatisch. Denk aan het oordeel van Salomo die suggereerde het kind in tweeen de delen. Dat was expres, de regels volgen om te zien wie de echte moeder is. En dus NIET de regels volgen. Maar in NL en heel west Europa is dit oude inzicht nog steeds niet doorgedrongen. Bv. vorig jaar: We kunnen misleidende websites met bijna alleen maar nepdating profielen (die mensen 'aan de lijn' houden en hun geld verpesten) niet aanpakken want het is niet verboden. Hallo poppetjes van de rechtsstaat: De regels horen een leidraad te zijn, uit meerdere zaken uit het verleden, zodat het niet nodig is om de hele redenatie (incl. strafmaat) keer op keer opnieuw uit te vinden! Niets meer dan dat! Als gezond verstand zegt "Dit is oplichting" dan moet iemand daarvoor vervolgd worden! Ook als het niet expliciet verboden is in wetboeken. Verder heb ik veel meegemaakt waarin i.h.b. de overheid en lokale overheid in NL niets om mensen geven, de regels gaan voor. Zelfs heb ik het met de brandweer meegemaakt: "Zo zijn de regels en daar moeten we ons aan houden", om maar niet een boom die op mijn dak lag na aan grote storm, om te zagen. Ze wilden niet komen want "de brandweer was in het verleden misbruikt om bomen om te zagen die niet omgezaagd mochten worden". Ja, hallo poppetjes van de brandweer! Er ligt een boom op mijn dak! Die moet weg! Ik moest dan maar zelf een bedrijf vinden. Op zondag, jawel. Nee dus. En dan de opmerking dat dit geen probleem was want 'het gaat niet hard waaien' de volgende dag. De volgende dag (zondag) inderdaad niet, maar erna wel! Gelukkig was het niet verergerd maar had wel gekund! En de meeste bedrijven komen niet dezelfde dag, hebben niet genoeg tijd over om op heel korte termijn een hele dag werk er maar even bij te doen. Het duurde weken. Brandweer bij noodgevallen? Valt niet op te rekenen.
----
De stijl van de schrijver om vragen te stellen op een confronterende manier, is niet de juiste om de feiten boven water te krijgen. Dit geeft geen "helder en genuanceerd beeld" zoals op de achterkant van het boek staat, maar reacties die geen reacties meer zijn maar resulteren in veranderen van onderwerp of in niet verder antwoorden. En dus krijg je geen informatie. Dit is een domme manier van vragen stellen die geen nuttige informatie oplevert.
Wat is de waarheid? Daar kom je met alleen enkele vragen stellen antuurlijk ook niet achter. Bij de lokale oligarch is het aan hem vragen hoe het zit, en dito bij de andere bewoners van dat gebied, wat de schrijver deed, is natuurlijk niet de manier om de feiten en dus de waarheid te weten te komen. Vraag een misdadiger of hij een misdaad heeft begaan en hij zegt nee... De waarheid zie je pas bij echt onderzoek, geldstroom (en verborgen bezittingen), en/of psychologische inschatting bij het beantwoorden van vragen. De Krim is een voorbeeld daarvan: ik was daar voor en na de Russische invasie, en zag dat er niets verbeterd was, integendeel, ik zag wat er verslechterd was, zoals: Veel winkels halfleeg, prijzen verdubbeld. Mensen in de Krim die kritisch zijn, vertelden me ook dat er voor hun niets was verbeterd, het is economisch zelfs verslechterd voor hun. Een Amerikaan in Charkov vertelde me dat hij allerlei mensen vroeg of het beter was geworden, hij was verbaasd over mijn ervaringen en wat mensen die er wonen mij vertelden, want toen hij in 2015 inwoners daar vroeg of de situatie er beter was geworden zei iedereen "Ja, bv. de wegen zijn verbeterd". En de waarheid: Alle wegen die ik 2013 (voor invasie) en 2014 (September, na de invasie) heb gezien tussen steden (Simferopol - Sevastopol, Sevastopol-Alupka en nog veel meer) waren in bijna perfecte staat, dus behoefden geen verbetering... (die wegen waren dus veel beter dan de wegen in de rest van Oekraine). De essentie is dit, als je zomaar iemand op straat iets vraagt, in dit geval of het nu beter gaat in de Krim, moet je ermee rekening houden dat wat ze zeggen niet de waarheid is, maar waar ze comfortabel mee zijn. De meeste mensen daar stemden voor inlijving bij Rusland, dus nu toegeven dat ze een fout hebben gemaakt of dat het niet gaat zoals ze verwacht hadden en wat er beloofd was, is onwaarschijnlijk. Om hun ware mening te horen, moet je mensen langer kennen en dan nog zeggen ze niet altijd de waarheid.
----
De schrijver ontstijgt niet het niveau van beschrijvingen van wat de ene Oekrainer over de andere zegt, en in eigen niet-diepgaande observaties. Ik geef 2 voorbeelden, over hoe het economisch gaat en hoe mensen omgaan met die situatie, maar ook over de vermeend negatieve houding t.o.v. Russisch in west Oekraine.
- Wat betreft economie en dat mensen niet mondig genoeg zijn en niet genoeg voor zichzelf opkomen: Wat verwacht je van een land dat opeens naar vrije markt economie gaat, na 25 jaar, dat alles meteen goed gaat? Vooral gezien hoe alles in het begin ging, en de economische belangen die er waren, was wat er gebeurde en dus de huidige situatie te verwachten... Mondigheid, zelfbesef, zelfkritiek, is nodig ja, maar in NL minstens zoveel! Het voorbeeld van zogenaamd niet genoeg mondigheid van iemand die niet zelf zijn appartement 'kan' opknappen: Doe-het-zelf is hier ook pas sinds ca. jaren 70 aan de gang. Voorheen moest je bv. een electricien de electrische installatie laten doen. Ik ken iemand in Oekraine die met hulp van familieleden het appartement van een grootmoeder opknapt, dus het kan en het gebeurt. Het voorbeeld van de schrijver is alweer niet representatief.
- Het taalprobleem in Oekraine, op dit punt is de schrijver ook niet uitgestegen boven het plaatsen van beweringen van enkelen die haar erover vertelden: In alle reisgidsen wordt hetzelfde geschreven als in dit boek, dat men in west Oekraine, i.h.b. Lvov, geen Russisch wil spreken en dat mensen daar ook geen Russisch willen horen, en als je dat wel spreekt, ze het je laten merken. Na bespreken van mijn ervaringen dat sommige mensen die mij niet begrepen, mij niet leken te 'willen' begrijpen, met mensen uit allerlei delen van Oekraine en nog wat meer ervaringen later, en daarna vergelijken van de ervaringen in west Oekraine (i.h.b. Lvov), met een vriendin uit oost Oekraine, maakte duidelijk wat er echt aan de hand is: Er is in vooral het westen een voorkeur voor Oekraiens (en er zijn zeker fanatiekelingen), maar i.h.a. zijn ze niet onwillend als je Russisch spreekt. Het kan zijn, als je alleen Russisch spreekt, dat het lijkt alsof ze er moeilijk over doen! (Vooral als je eerst in een reisgids hebt gelezen dat mensen in Lvov geen Russisch willen horen!). Maar i.h.b. door de Oekrainisering en het instellen van Oekrains als officiele taal sinds 1991, spreekt meer dan een hele generatie in vele gebieden matig Russisch. Het kan dan lijken dat iemand doet alsof hij/zij je niet verstaat, maar waarschijnlijk verstaan ze je echt niet of niet goed! Vooral als je met iemand te maken hebt die nors is, of geen tijd heeft, kan dat een indruk van geven van 'niet willen verstaan'. Dat mensen echt het Russisch niet verstaan heb ik overigens ook meegemaakt in Kiev! Er zijn voldoende mensen in oost Oekraine die dit 'feit' over west Oekraine van: "ze willen niet met ons praten omdat we Russisch praten", geloven en omdat de meeste mensen niet verder vragen en niet analyseren hoe het echt zit, zullen hun ervaringen dit 'feit' bevestigen hoewel ze dit niet bevestigen zoals boven beschreven. Als je niet zelf analyseert, dan blijft de mythe doorgegeven worden, zoals dit in Oost Oekraine gebeurt, en wat de schrijver ook doet want zij analyseert ook niet.
-----
Ik heb in Oekraine voornamelijk positieve ervaringen. Mensen zijn niet bijna altijd nors. Vooral niet in de trein. Veel mensen zijn geinteresseerd met me te praten, over leven in EU, Oekraine, Rusland, over filosofische zaken en veel meer. In NL zit juist iedereen in de trein nors voor zich uit te kijken... Veel mensen die ik ontmoette in Oekraine waren zeer behulpzaam, geinteresseerd, filosofisch. Mensen zijn veel interessanter dan in NL.
Een echt begrip over het leven en de mensen in Oekraine geeft dit boek niet. Het is een deprimerende tentoonstelling van personen die er niet toe doen, en het beschuldigende vingertje van deze dame is enorm irritant.
De schrijver denkt en doet alsof in NL alles veel beter is, en dat is niet zo. Hier is er ook corruptie, en zelfverrijking, opzetten van geldverspillende projecten die de belastingbetaler betaalt, die de lokale politici gebruiken als status: 'dat heb ik gedaan'. Ja, over onze rug!
Een soortgelijk boek is te schrijven over Nederland door je te richten op 'vreemde vogels', groepen die vreemde ideeen hebben, die samenzweringsdenkbeelden hebben over anderen of zelf samenzweerders zijn die publieke opinie proberen te beinvloeden, zoals: klimaatveranderingsontkenners, woonwagenbewoners, drugsgebruikers, studentenclubs en hun ontgroeningsrituelen, etc.
Nog te vertalen van EN naar NL...
2017-9-11: There are a few more points that I think need to be addressed
1. The writer mentions that Ukrainian women marry at a very young age and are all very thin. This is not so. I discussed age to marry with a friend in Ukraine who gave examples that it varies very much. That women marry earlier than in western Europe is undoubtedly true, but that is because of the unhealthy obsession in western Europe with work, which means that work has become the most important part of the meaning of life... But you work to live, you don't live to work! Again this aspect of life in western europe is psychopathic (Think of the German phrase 'arbeit macht frei'...), a return to the past (and back to the USSR, where women were just as equal as men! So much so that many children felt more affinity with their grandparents than their parents who were always away or working, a situation that still occurs due to the economic situation in Ukraine) and a loss of understanding what life is actually about...
On my first trip in Ukraine I noted already that people in Ukraine are not in better shape than in NL and this view has not changed in later trips. There is also a strange view that women in Ukraine are really beautiful, far more so than in other countries. Interestingly the topic of the beauty of women in Ukraine came up at the start of my 1st trip to Ukraine, on the airplane, talking with a Russian businessman who lives in Odessa. He disagreed and felt that women in the Netherlands are more attractive. I would agree but there is one difference: women in Ukraine do more effort to look more attractive, with clothes and make up. And this is what many people seem to be influenced by in their view of beauty. I'm not influenced by these things, possibly partly because I prefer no make up on women... The writer mentions looking into the picture book of a photographer too, and of course he will select the nicest photos (and of a certain style that he likes best or likes best to show off) for a portfolio! The pictures in there are thus thus likely not representative of all the weddings he photographes...
I discussed parts of this book with someone from Ukraine via Viber, and I will take some comments from there: So this reporter who later wrote her experiences in this book goes couchsurfing with a family in Makeyevka and when he tells of his photography he shows what makes the money: wedding pictures. She then talks in the book about the fact that the women have a lot of make up, huge dresses with lots of decorations/glitter, have very thin waste and pose with the husbands stiffly besides e.g. fountains. At that point no comment about the men [ I will get to this further on ]... Her description is in my experience not reality. I've seen a lot of weddings being photographed in Ukraine just walking around. Dresses are normal, I saw no glitter, not too much make up, and in general women in ukraine are not thinner than in NL... What I noticed about weddings and a few other occasions (in a business area of Kiev) is that many men on the occasion of marriage and in business like to wear shiny suits which to me look incredibly ugly/tacky. Why no comment about that?
2. I mentioned the fake dating sites in NL earlier on this page, but even serious sites have fake profiles created by those sites to make men/women sign up.... How is this any different from the antics in Ukrainian dating agencies?
3. Communists and people who want the past to return. Here is another part of a conversation from viber:
Something typical about this book, which makes me think more of a bad novel, is a description of the workplace of a young guy in the communist party, whose office space the writer (a woman, perhaps this is of influence in the writer's description) describes as 'a small room that he shares with a woman in her fifties with white-blond perm'. Why is that of interest? Why doesn't this writer just tell of who he shares the room with, i.e. what work does she do, and do they interact or are they just 'sharing a room'? Well she then tells that they both do the same job. So why talk at all about appearance? But such stuff continues with remarks of the old building they work in which to her seems 'as if nothing has changed since the 1960s, possibly on purpose to hide from modern times'. This is an absolute insanity of a description. This is so because it's irrelevant and pushes a view of what people want that is actually just her view of the situation, so by describing it a certain way, she doesn't describe the real situation but instead she manipulates, she gives her opinion but makes it look as if "that's the way it is". [ as I will explain further on ]
Response from my friend:
Response: You know, I used to share the office room with such lady a few years ago. I understand what she means. We were doing the same work. But I wanted to modernize it. To make it more effective and efficient. The 21th century suggests many possible novelties. Like the internet for example. But she -born and raised without all these things- couldn't accept them. She was older, wiser and more experienced than I. So I was wrong by default. Old things don't let the new things appear and develop. We should let go of the USSR's past and build a new future.
I then replied: The way it is written is not correct but now I understand that you interpret the description of the building, as 'they want the past to return'. But the building is the building, it's just there, it's not any indication of what the people working there (most in that building are not communists!) want...
Response: They cherish the memories about Soviet Union. The buildings are like something valuable.
I then replied: Yes, but the writer is Dutch, those were her words, her impression of 'the building and why it wasn't changed or torn down'... (and why would anyone tear down such a building if it's sound? That is destruction of capital!). It is not a description of people who cherish the past. But you interpret it that way. So actually there is a mix, of her own descriptions, that conform in this case as you said, to how these communists think, but, suppose she wrote about other people, would she then describe the building the same way? So the point for me is that the writer puts meaning into objects where this makes no sense. The only way to do this is by laying a connection, e.g. I could and perhaps would write: "The communists work in a building that fits their mentality, being of a style that inside and out makes you feel as if you're in the 1960s.". This is a proper and meaningful description...
[ But clearly this sentence that I wrote, is way beyond the abilities of the author ]
To conclude, one more comment: This book on Ukraine is one of the worst books I've ever read and probably the worst in the past 5 years. In awfulness I think the only one that comes close in books that I read in the last 5 years is a book by Alice Munro that I thought back to when starting to write this review, because of its similar voyeuristic nature. Addendum 2017-12-29: And second to that is Dan Brown's "Angels and demons". I was not impressed by the silly film "Davinci code" and from this book it is clear that that inanity is caused directly by Brown.
| Voor e-post ga naar de email pagina |
Last modified: 2017-12-29